Love Lao

Zaterdag 6 oktober

Sa bai dee! (halloooo, in Lao)

Ondertussen zijn we al een paar dagen in Luang Prabang, maar we maken voor onszelf maar even een reis terug in de tijd naar Nong Khiaw. Toen we daar vorige week aankwamen werden we meteen een guesthouse met een prachtig uitzicht over de rivier binnengepraat. Aangezien we het reizen tussen twee plaatsen en het vinden van een guesthouse het minst leuke gedeelte vinden, vonden we het al lang best. Bij deze praatgrage meneer boekten we, na wat prijsvergelijkingen ook meteen de 100-watervallen tour in het stoffige stille plaatsje. De volgende dag gingen we met zijn tweeën en een gids na het bezoeken van twee dorpjes (bijna alles is hier eco-toerisme, waar de kleine dorpjes ook van mee mogen genieten) naar 100 (of misschien wel 99 of...) watervalletjes die elkaar trapsgewijs opvolgen. Bij de bovenste waterval hebben we, nog steeds zonder gezelschap van andere toeristen gezwommen, 'gedoucht' en gepicknickt. 
De dag erop zijn we naar Muang Ngoi gegaan met de boot, om daarvandaan richting Huay Bo te wandelen. Zoiets hadden we al gepland, toen we er achter kwamen dat we daar dan ook de foto's van Mariël en Tim af moesten leveren voor een Serious Request opdracht. Na een verkeerde route, met schilderachtig uitzicht, kwamen we na drie uur wandelen aan in het kleine dorpje, met huizen op palen en meer kippen dan mensen. We bleven daar een nachtje slapen voor de schrikbarende prijs van €0,50 p.p. We douchten onder een bamboedouche (zie foto) en aten bij het licht van een knipperend peertje, waarna we om 8 uur het matrasje in de hut opzochten. 
We stonden rond zes uur weer op en bezochten het basisschooltje met 25 leerlingen en één leerkracht om wat boekjes en pennen te brengen en liepen daarna weer terug naar het relaxte Muang Ngoi. Beetje lunchen, tukken, cocktails drinken tijdens happy hour, kletsen met anderen, al chillend van het uitzicht over de rivier genieten en dineren en de dag was weer voorbij. Lekker hoor. 
Woensdag vaarden we terug naar Nong Khiaw en daarvandaan  in vijf uur naar Luang Prabang. We werden als laatsten in de boot gepropt, maar zonder dak boven ons hoofd konden we ook staand van het ongelofelijk mooie landschap genieten. Totdat er onweerswolken verschenen. De schipper zag er bezorgd uit, dus werden wij dat ook een beetje. Hoewel het wel heel gezellig werd, toen we aan de waterkant  lagen en met 19 toeristen heel knus bij elkaar gingen zitten onder het dak van het niet al te grote bootje. Gelukkig duurde het niet langer dan 15 minuten, maar het bleef regenachtig. 
We moesten even wennen aan de 'grote' stad, vooral omdat het volgende dag echt té warm was. Toen hebben we dan ook alleen ons Vietnamese visum geregeld en een héél klein beetje rondgelopen. 's Avonds kwamen we pas op gang en tijdens het eten bij een buffetkraampje waar we voor €1,- p.p. aten raakten we in gesprek met een Engels stel van bijna 60 die al 30 jaar in Australië wonen. Ze waren lekker gek en we liepen met hun mee naar een bar waar Mike (gekke Engelsman die we sinds Dali nog overal zijn tegengekomen) en Patrick ook zaten. Om 23.30 moet hier alles sluiten, dus er zat niets anders op dan naar het guesthouse gaan. Toch bleef de kater niet uit. Na al die lichte Chinese biertjes zijn we gewoon niets meer gewend...

Gisteren begonnen we de stad al veel meer te waarderen, tijdens een wandeltocht van de lonely planet. Tijdens deze wandeltocht besloten we bij een agency een bezoek aan de elephant village te boeken, waar de Engelse vrouw over had verteld dat ze daar volledig ecologisch werkten en dat ze dat op internet had uitgezocht. En van dat besluit hebben we geen moment spijt, want vandaag was echt superdepuper. En het op de olifant naar de rivier rijden om ze daar te wassen, was echt een hoogtepunt. Wauw!

Zaterdag 13 oktober
Afgelopen maandag was het toch tijd om het mooie Luang Prabang te verlaten, op naar het bedorven Vang Vieng, als je sommige verhalen mag geloven. We gingen daar vooral naartoe om te kijken wat er nog over was van het tube-spektakel. Voor de leken onder ons: tuben is met een binnenband van een tractor je mee laten nemen in de niet al te heftige stroming van de rivier. In Vang Vieng duurt één tubesessie zo'n zes km. Voorheen stonden er aan de kade tientallen bars met trancemuziek, veel drank en happy shakes met opium en paddo's als hoofdingrediënten. Die combinatie heeft vorig jaar tot een dodental van totaal 20 opgeleverd, doordat de stroming ook nog eens sterker was dan normaal. Iets meer dan een maand geleden besloot de overheid dat het genoeg was en heeft toen alle bars, touwslingers, glijbanen en dergelijke platgegooid met de bulldozer. Dat gaf ons de gelegenheid om rustig rond te tuben, in een bergachtige omgeving met een select maar gezellig gezelschap, waarmee we tot in de late uurtjes (lees: half twaalf) hebben doorgebracht. De dag er voor hadden we een grottentocht gedaan, waarbij we al een beetje konden oefenen met tuben, want toen gingen we met tubes een grot vol water in, met hoofdlamp op. Supercool. Met de kajak terug naar Vang Vieng, over de tuberoute, gaf ons een beetje het gevoel gaf dat we door een oorlogsgebied vaarden. Hoewel we een gezellige afsluiting hadden in Vang Vieng, hadden we van te voren besloten dat we niet te lang wilden blijven en een veel te lange reis naar het zuidelijkste puntje van Laos wilden maken. In Vientiane moesten we overstappen en daar konden we zelfs nog twee uur rustig doorbrengen en eten voordat we de sleeperbus ingingen. Zonder spijt verlieten we in een betere sleeperbus dan we eerder hadden gehad Vientiane en keurig volgens planning kwamen we na 22 uur reizen op Don Det aan. Een van de 4000 eilanden (in werkelijkheid zijn het er iets van 300 met heel wat uit de kluiten gewassen zandbanken er tussendoor). Hier zijn we tot nu toe flink aan het chillen en we hopen hier nog wat zeldzame zoetwaterdolfijnen te spotten, al achten we de kans klein, een beetje rond te wandelen en lekker te eten, voordat we naar Vietnam gaan. Ons visum gaat de 17e in, maar het is geen probleem als we later binnenkomen. 'We zien het wel' is één van de veelgehoorde motto's deze vakantie.

Heel veel lieve groetjes van ons!