There are nine million bicycles in Beijing..

Donderdag 30 augustus
De laatste dag in Ulaan Bator was een warme dag. We zijn na een nachtje bijslapen lekker rustig aan gestart. Rond het middaguur zijn we wat actiever geworden en inderdaad, volgens de tip van Mariël naar het natuurhistorisch museum geweest, waar veel van de dinosaurusskeletten die op plekken waar wij zijn geweest zijn tentoongesteld. 
Verder nog wat de stad doorgelopen en in een bijenkorf-achtige winkel geweest, een vreemde gewaarwording. Op de weg terug had papa door dat er iemand te dicht achter hem liep en meteen wist hij dat iemand wat uit zijn rugzak pakte. Zakkenrollers zijn nooit alleen, dus de jongen kon aantonen dat hij niets had. Grrr.... Uiteindelijk zijn het makkelijk te vervangen spullen en hebben we een verklaring gekregen van Bobbi, de hosteleigenaresse, omdat het politiebureau al dicht was (om 17.00!) en we de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken. 
En dat zijn we! Ondertussen al weer 3,5 uur onderweg, jammer genoeg wel gescheiden van elkaar, maar we buurten regelmatig, en we hebben net noodles als ontbijt gegeten bij gebrek aan iets anders. Gek genoeg werken we ze nog steeds met smaak weg. We kijken uit naar het Chinese eten, al horen we er verschillende verhalen over. Eerst nog 27 uur in de trein te gaan! 

Dinsdag 1 september
Ondergetekende typt dit op een balkonnetje in een hutong onder Chinese lampionnetjes. We zijn al weer anderhalve dag in Beijing en ons onderkomen bevalt prima. Sinds lange tijd slapen we weer met zijn drieën op de kamer en dat sliep vannacht prima, na een zoektocht in een overbevolkte metropool met een drukkend klimaat. Toen we de trein uitkwamen werden we overdonderd door de hoeveelheid mensen die zich door het station heen loodsten. We waren op veel mensen berekend, maar zoveel?!? En dan op zoek naar een taxi, die hier 25 cent per km kosten. We hadden al gelezen dat we ter plekke beter geen taxi konden nemen, omdat je daar afgezet wordt, dus een taxiplaats verderop, met de kaart open op schoot ons naar de buurt van het hotel laten brengen. Na nog een stukje lopen waren we doorweekt van het zweet, maar de airco in ons knusse kamertje ging aan en van de douche werd dankbaar gebruik gemaakt. Papa was niet zo lekker, dus hij bleef liggen toen wij er op uit gingen. Langs de parkjes, waar de Chinezen graag relaxen, en de hutongs, waar we al lopend ons smakelijke diner hebben genuttigd voor €2,50 per persoon. 
Vandaag hebben we onze kaartjes voor het eerst zelfstandig geregeld in een overweldigend groot station. Er was gelukkig één (van de vijftig) Engelstalige counteren we konden zomaar op de dag naar wens een slaapplaats in de nachttrein regelen. Wij zijn donderdag dus in de stad van het terracottaleger. 
Toen we terug wilden gaan, begon het keihard te plenzen en ineens staan er dan allemaal verkopers met paraplu's klaar. Wij namen er twee af en gingen op pad. Maar bij elke roltrap wilden mensen eerst hun paraplu opsteken, voordat ze het onder het afdakje vandaan kwamen, wat zorgde voor een opstopping en een dreigend domino-effect op een lopende roltrap. Paniekreacties alom, maar Chris duwde lekker door, wat goed bleek te werken. Pfieuw!
Vanmiddag zijn we weer door een park gewandeld, er is veel fietsverhuur en waterfietsen en er zijn ook riksja's voor de toeristen. De toeristen zijn veelal Chinezen zelf die hier gretig gebruik van maken. Daarna een taxi naar het Pekingeendrestaurant, dat als niet heel duur werd aangeschreven in de lonely planet. We kwamen in een grootse winkelstraat terecht, zonder auto's. Supergaaf, zoals je in een metropool verwacht. Ook werden we twee keer aangesproken door Chinezen die met ons op de foto wilden. 
In het restaurant aangekomen, bleek het toch een aardig chique bende te zijn. Of werden wij, als westerlingen in het chique gedeelte gezet? Hoe dan ook, de uitgebreide, maar iets te dure maaltijd smaakt ons super. En met stokjes eten ging ons redelijk goed af. Met de strak georganiseerde metro terug en de dag was alweer om.

Dinsdag 4 september
Zondag waren er slechte weersvoorspellingen, maar Nederlands als we zijn, besloten we toch op de fiets te stappen. We fietsten door de Hutongs naar de verboden stad. Halverwege stopte het al met regenen en de rest van de dag is het droog gebleven :-D. Met de lonely planet als gids, zijn we door de keizerlijke stad gestruind, die 500 jaar ontoegankelijk is geweest voor burgers. Vroeger mocht er nooit iets gebouwd worden dat hoger was dan de verboden stad. Dat kun je aan de oudste wijkjes wel zien, maar als je verder kijkt, zoals we vandaag vanaf de drum tower hebben gedaan, is er van die oude regel niets meer te merken. 
Op de fiets zijn we verder langs het Ti'ananmenplein (grootste plein ter wereld), met eveneens een grootse, maar korte geschiedenis) en verschillende strak aangelegde parken gefietst. Tussendoor kwamen we nog bij een kapper langs, waar papa en Chris naar binnen gingen. Eerst was paps aan de beurt, die overduidelijk een knipbeurt nodig had, zijn baard van een maand ging er met een ietwat bot mesje af. En toen Chris. Met toestemming van Robbert en Barbara, ging Chris' haar er af als opdracht. Tot Marijkes ongenoegen kan er worden bevestigd dat Chris' hoofdhaar nu korter is dan zijn baardharen. Chris zelf is er ook niet heel erg gelukkig mee, maar ja... 'alles voor het goede doel'. Wie nog extra geld wil doneren voor deze nobele daad van een ijdele man (collega's Christiaan?) is van harte welkom. Rekeningnummer is 380200031 t.n.v. C. van Dijk, o.v.v. Serious Request 'haar'. Alvast bedankt.

Gisteren zijn we naar de Chinese muur gegaan. Om de grote toeristenstroom te ontwijken zijn naar Jingshanling gegaan, zo'n drie uur met de bus. We wilden van dit plaatsje naar Simatai lopen, een stuk met veel niet-gerenoveerde gedeelten, maar Simatai is ter bescherming van de muur twee jaar geleden gesloten voor publiek. Hoe dan ook; op zo'n immens groot bouwwerk staan, geeft een geweldig gevoel. Sommige stukken waren erg stijl en moeilijk begaanbaar, maar het was zeker de moeite waard. Zeker als een soort van einddoel voor papa. 
Marijke heeft deze dag ook heel hard aan haar collega's en alle kinderen van de AvB gedacht, omdat zij toen weer moesten beginnen na hopelijk een heerlijke vakantie te hebben gehad. 

Vandaag hebben we het maar rustig aan gedaan. Zoals eerder vermeld waren we op de drum tower. De toren staat naast de bell tower, deze torens hebben honderden jaren gediend als tijdsaanduiding voor de mensen in de stad. Toen we bovenop de toren aankwamen, na een trap met veel te hoge treden voor die kleine Chineesjes te hebben beklommen, bleken we precies op tijd te zijn voor de drumceremonie. Nu werden er vijf replica trommels gebruikt, waar er vroeger 25 werden gebruikt en nu klonk het al indrukwekkend. Daarna liepen we naar buiten voor een leuk uitzicht over de stad die 22 keer zo groot is als A'dam. Een symbolisch afscheid van een stad die we alledrie toch echt wel de leukste vonden van alle steden die we tot nu toe hebben bezocht. Maar niet voordat we nog even twee opdrachten volbracht, namelijk een foto in een school maken, wat niet helemaal is gelukt, omdat we nergens naar binnen mochten. Ook hebben we allemaal vieze dingen gegeten, zoals stinky tofu en gefrituurde sprinkhanen. Iel!
Morgen zetten we papa op het vliegtuig en 's avonds pakken wij de trein om ergens 1200 km verderop weer uit te stappen. Op naar Xi'an!